உயிர் தின்னிகள்

அனுமானங்களை சுமந்து 
பரவிக்கொண்டிருந்தது 
இருளடைந்த சொல்லொன்று. 

உப்புக்கரிக்கும் அதன் ஓரங்களில் 
உறங்கிக்கிடக்கும் விசும்பல்களை
ஆதங்க பெருமூச்சுக்களை
ஓரந்தள்ளி, 
வக்கிர நிழல்களை பூசினார்கள்.

பின், 
திசைகளை தின்று வியாபித்த
கரிய நிழலில் ஒளிந்துகொண்டு, 
அவர்களுக்கான போதனையை ஆரம்பித்தார்கள்.
அது நிர்வாணத்தை துகிலுரித்தது.

இருளடைந்த சொல்லின்
மறுபக்கம் பற்றிய கவலையேதுமின்றி
கொண்டாடத்தொடங்கினார்கள்
தங்களுக்குள்.

அவள்
காற்றில் நிறைந்த  
வக்கிரங்களின் வெப்பத்தால்
உருகத்தொடங்கினாள்
கொஞ்சம் கொஞ்சமாக .............!!